“Neem je rust! Ga leuke dingen doen!”
Hele goed bedoelde adviezen van huisartsen, (HR) managers waar mensen vaak totaal niets mee kunnen als ze met (forse) stressklachten thuis komen te zitten. Want wie in zo’n situatie zit is met hele andere dingen bezig.
Wat is er in godsnaam met me aan de hand? Waarom ben ik zo moe? Is dit echt stress? Dit past helemaal niet bij mij, ik voel me zo schuldig…
Juist dán is het zo waardevol als mensen leren begrijpen hoe fysieke uitputting zich opbouwt, wat maakt dat de batterij leegloopt en wat écht helpt bij herstel. Hoe je überhaupt weer tot rust komt. En samen onderzoeken wat eraan ten grondslag ligt dat het zover is gekomen.
Dat inzicht geeft rust. En houvast.
Ik hoor het telkens weer:
“Jemig, wat had dit gescheeld als ik dit eerder had geweten!”
Ik noem het Eerste Hulp bij Stressklachten. Een onderwerp waar ik het steeds vaker over heb met HR-managers. Er ligt hier zo’n braakliggend terrein. Waarom toch zolang wachten met het aanbieden van ondersteuning als iemand is uitgevallen?
Werkgevers willen mensen juist rust gunnen, niet lastigvallen, geen druk opleggen. Wederom goed bedoeld maar ik durf te stellen dat je áltijd ondersteuning in de vorm van Eerste Hulp bij Stressklachten kunt aanbieden. Het is geen verplichting, maar een uitnodiging.
Een echte win-win, waar ik me graag hard voor maak. Juist omdat ik zie wat een verschil het maakt als die eerste hulp wél wordt geboden. Ook in hersteltijd en dus kosten.
Waarom zolang wachten? – Eerste Hulp bij Stressklachten
