Dat perfectionisme stress oplevert mag duidelijk zijn. Het komt veel terug in de coaching en het blijft persoonlijk ook mijn grootste valkuil. We willen het graag allemaal zo goed doen en onder invloed van de prestatiedruk om ons heen neemt de wens om perfect te zijn alleen naar toe.
Gelukkig heb ik zelf gedurende de jaren best stappen gemaakt en geleerd het allemaal wat makkelijker te nemen. Maar zoals ik in de coaching altijd zeg, de aard van het beestje verander je niet. Je hebt je kwaliteiten en de valkuilen liggen altijd op de loer. Het is wel zaak om er zo mee om te gaan dat je er minder last van hebt en het leven voor jezelf makkelijker maakt.
En daar was dag 1 van het thuiswerken met het hele gezin als gevolg van het Corona virus. Twee jonge schoolgaande kinderen die op weg geholpen moesten worden, manlief met allemaal calls, zelf een online coaching. Wie gaat waar zitten, werkt de WIFI overal goed, “mam kan je even meekijken”, “mama ik kom niet in het systeem”, “waarom mogen we niet op de trampo als jij aan het coachen bent?”.
Dit zijn de momenten dat de stress bij mij toeslaat. Hoe dat eruit ziet? Een korzelige moeder, zonder geduld die voor haar idee de controle verliest.
En dan is daar manlief. “Weet je, als we het hier de komende periode leefbaar willen houden moet je toch echt los gaan laten. Het zal niet gesmeerd lopen, wees wat milder, veer wat meer mee en geef ons en jezelf ruimte. De perfecte wereld bestond al niet, bestaat niet en nu al helemaal niet meer”.
Zo waar en een goede les weer van mijn thuiscoach. Iedereen worstelt op dit moment met het leefbaar houden van de situatie thuis. En lukt het mij nu? Zoals met alles: met ups en downs. Maar overall gaat het goed. Ik geef meer ruimte en neem het allemaal wat makkelijker. Ook deze ervaring neem ik mee in de coachingpraktijk.